1. శరీర ధర్మ శాస్త్రం
ఎ. కదలికలు: అన్ని స్పంజికల లాగా స్కైఫాలో కూడా ఏవిధమైన చలనాంగాలు లేవు. ఎందుకంటే ఇది స్థానబద్ధ జీవి. స్పంజిక పూర్తి శరీరం కొద్దిగా సంకోచాలను కలిగి ఉంటుంది. స్పంజిక శరీర కుడ్య బాహ్య చర్మంలో పినాకోడర్మ్ కణాలు అతిగా సంకోచించే శక్తి గలవి. కాబట్టి ఇవి స్పంజికను పూర్తిగా సంకోచించేటట్లు చేస్తాయి. కణాల కదలికలు అన్నీ అమీబాయిడ్ కదలికలే.
బి. నీటి ప్రసరణ : కుల్యా వ్యవస్థలోని నీరు ఆస్టియా ద్వారా మొట్టమొదటగా ప్రవేశిస్తుంది. ఈ నీరు అంతర్వాహికా కుల్యలను దాటుకొని ప్రోసో పైల్స్ ద్వారా కిరణ కుల్యలోకి, అక్కడ నుంచి ఎపో పైల్స్ ద్వారా బహిర్వాహికా కుల్య నుంచి స్పంజికా కుహరంలోకి ప్రవేశించి, ఆస్కులం ద్వారా వెలుపలికి ప్రయాణిస్తుంది. కిరణ కుల్యలలో గల కొయనోసైట్ కణాల నిరంతర కశాభ కదలికలు నీటి ప్రసరణ జరగడానికి అవసరమయ్యే వత్తిడిని ఉత్పత్తి చేస్తాయి. కశాభ కదలికలు మొట్టమొదటగా కణాలలోని ఆధారం వద్ద మొదలై చివరి వరకు ప్రయాణిస్తాయి. ఈ విధంగా కశాభాల చలనాలు శరీరంలోకి నీరు నిరంతరం వచ్చి వెళ్ళడానికి ఉపయోగపడతాయి. స్పంజిక శరీరంలో నీరు ఎల్లప్పుడూ ప్రవహించడం వల్ల నీటితో పాటుగా ఆహారం, ఆక్సిజన్ లోనికి ప్రవేశిస్తాయి. నీరు బయటకి పోయేటప్పుడు జీర్ణం కాని ఆహార పదార్థాలు, నత్రజని సంబంధిత పదార్థాలు, కార్బన్‌ డయాక్సైడు శరీరం నుంచి విసర్జితమవుతాయి. ఇవే కాకుండా శుక్రకణాలు, అండాలు శరీరం నుంచి బయటికి వెళ్ళడం ఈ నీటి ప్రవాహం వల్లనే సాధ్యమవుతుంది. ఈ విధంగా నీటి ప్రసరణ స్పంజికకు ఆహార సేకరణ, శ్వాసక్రియ, విసర్జన క్రియ, ప్రత్యుత్పత్తి వ్యవస్థలలో ఎంతగానో తోడ్పడుతుంది. నిజంగా చూసినట్లయితే స్పంజికల జీవన క్రియలన్నీ శరీరంలోకి ప్రవహించే నీటి ప్రసరణ పై ఆధారపడి ఉన్నవని చెప్పవచ్చు. ఒక సరాసరి పరిమాణం గల స్పంజిక స్కైఫా కొరోనే! కేవలం 24 గంటలలో 10 గ్యాలన్ల నీటిని శరీరం ద్వారా ప్రవహింప చేస్తుంది. స్పంజికలలో ప్రవాహ వేగాన్ని అదుపు చేయడానికి ఆస్కులం, ఆస్టియాలను ఆవరించి ఉన్న మయోసైట్స్ తోడ్పడతాయి. శరీరం నుంచి బయటికి వెళ్ళే నీటిలో విసర్జక పదార్థాలు, CO, ఉంటాయి. కాబట్టి ఆ నీటిని తప్పని సరిగా శరీరం నుంచి బయటకి నెట్టివెయ్యాలి. అందుకుగాను స్పంజికలు ఎక్కువ అలలు గల ప్రదేశాలలో నివసించడానికి అలవాటు పడతాయి.
పోషణ : ఈ స్పంజిక జాంతవ భక్షక జీవి. ఇది సూక్ష్మ ప్రోటోజోవాలను, డయాటమ్స్, బ్యాక్టీరియా, కర్బవ రసాయన పదార్థాలు మొదలయిన వాటిని ఆహారంగా గ్రహిస్తుంది.
(1) అంతగ్రహణం : కొయానో సైట్ కశాభాలు సమన్వయం లేకుండా భిన్నంగా కొట్టుకోవడం ద్వారా నీరు ఆహార పదార్థాలతో పాటుగా ఆస్టియాను దాటి అంతర్వాహిక కుల్యలు, ప్రోసో ఫైల్స్ ద్వారా కిరణ కుల్యలోకి ప్రవేశిస్తుంది. ప్రతి కశాభంలో కదలికలు ఆధారం మంచి చివరి వైపుకు సర్పిలాకారంలో కదలడం వల్ల నీటి ప్రవాహం కూడా అదే దిశలో ప్రయాణిస్తుంది. ఈ దిశలోనే నీరు సర్పిలాకారంలో కదలడం వల్ల నీటి ప్రవాహం కూడా అదే దిశలో ప్రయాణిస్తుంది. ఈ దిశలోనే నీరు, ఆహార పదార్థాలు కాలర్ వైపు ప్రయాణిస్తాయి. కాలర్ ఉపరితలం జిగురుగా ఉండటం వల్ల ఆహార పదార్థాలు దానికి అంటుకొంటాయి. నీరు సూక్ష్మ చూషకాల మధ్య నుంచి కాలర్ లోనికి ప్రవేశిస్తుంది. ఈ ఆహార పదార్థాలను కాలర్ ఆధారం వద్ద ఏర్పడిన మిథ్యా పాదాలు కబళించి వేస్తాయి.
సాధారణంగా ఆహార పదార్థాల పరిమాణం సూక్ష్మంగా ఉంటేనే కుల్యా ముఖాలు వాటిని లోనికి అనుమతిస్తాయి. ఈ విధంగా ఆహారాన్ని గ్రహించిన తర్వాత కొయానో సైట్ కణాలు నీటిని ఎపోపైల్ ద్వారా బహిర్వాహిక కుల్యా ముఖాలు నెట్టి వేస్తాయి. అక్కడి నుంచి నీరు స్పంజిక కుహరాన్ని దాటి ఆస్కులం ద్వారా బయటికి ప్రవహిస్తుంది.
(ii) జీర్ణక్రియ : ఈ స్పంజికలలో దాదాపుగా కణాంతస్థ జీర్ణక్రియ ఆహారరికి కలలో జరుగుతుంది. కొయనోసైట్ కణాలు గ్రహించిన ఆహార పదార్థాలు ఆహారరిక్తికలుగా మారిపోతాయి. కొయనోసైట్ కణాలు పెద్దవిగా ఉన్న స్కైఫాలో జీర్ణక్రియ అదే కణంలో జరుగుతుంది. కొయనోసైట్ కణాలు చిన్నగా ఉన్న స్పంజికలలో ఆహార పదార్థాలు అమీబోసైట్ కణాలకు చేరతాయి లేదా కుల్యలలో గల అమీబోసైట్స్ నేరుగా ఆహార పదార్థాలను అంతరహణం చేసి జీర్ణం చేస్తాయి. ఇలాంటి వాటిలో అమీబో సైట్ కణాల చుట్టూ గల జీవ పదార్థం ఎంజైమ్ లను స్రవిస్తుంది. ఈ విధంగా ఎంజైమ్ ల వల్ల ఆహారం పూర్తిగా జీర్ణం అవుతుంది.
(iii) స్వాంగీ కరణం : జీర్ణమైన ఆహార పదార్థాలు శరీరంలోని అన్ని కణాలకు రెండు విధాలుగా అందుతాయి. మొదటి పద్ధతిలో వ్యాపనం ద్వారా ఒక కణం నుంచి ఇంకొక కణానికి ఆహారం అందుతుంది. రెండో విధానంలో ఆహార రిక్తికలలో పాక్షికంగా జీర్ణమైన ఆహారం కొయనోసైట్ కణాల నుంచి అమీబో సైట్లకు అందుతుంది. తరవాత అమీబో సైట్లు మధ్య శ్లేష్మస్తరం లోనికి వెళ్ళి జీర్ణక్రియ తరవాత పదార్థాలను ఇతర కణాలకు పంచి పెడతాయి.
(iv) ఆహార నిల్వలు : శరీర జీవక్రియలకు అవసరమైన దాని కంటే ఆహారం ఎక్కువగా ఉన్నప్పుడు థీసోసైట్ కణాలలో ఆహార నిల్వలు గైక్లోజన్, కొవ్వు పదార్థాలు, గైక్లోప్రోటీన్ లేదా లిపోప్రోటీన్ రూపంలో ఉంటాయి.
(v) విసర్జనం : ఈ క్రియ కొయనోసైట్లు, అమీబోసైట్ల వల్ల జరుగుతుంది. ఈ కణాలలో గల జీర్ణం కాని ఆహార పదార్థాలు కుల్యలలో గల నీటిలోకి ప్రవేశిస్తాయి. ఈ విధంగా జీర్ణం కాని పదార్థం చివరగా ఆస్కులం ద్వారా బయటికి విడుదలవుతుంది.
డి. శ్వాసక్రియ : స్పంజికలలో శ్వాసక్రియ అవయవాలు లేవు. వీటిలో వాయు శ్వాసక్రియ జరుగుతుంది. శరీరంలోని కుల్య వ్యవస్థ వల్ల ఆక్సిజన్ హిత నీరు నిరంతరం లోనికి ప్రవేశిస్తుంది. స్పంజికలు ఆక్సిజన్ ఎక్కువ గల నీటిలో నివసించడానికి ఇష్టపడతాయి. స్పంజికను ఆక్సిజన్ తక్కువ ఉన్న నీటిలో ఉంచినా లేదా కుల్య ముఖాలు మూసుకు పోయినా అది చనిపోవడమో లేదా పరిమాణం తగ్గడమో సంభవిస్తుంది. స్పంజికలో ప్రతి కణం కూడా స్వతంత్రంగా శ్వాసిస్తుంది. శరీరంలోని కణాల చుట్టూ ఉన్న నీరు మధ్య వాయువుల మార్పిడి ప్రక్రియ సాధారణ వ్యాపనం ద్వారా జరుగుతుంది. నీటిని, కరిగి ఉన్న ఆక్సిజనను వ్యాపనం ద్వారా శరీర బాహ్యంగా గల పినాకోసైట్లు, కిరణకుల్యలలో గల కొయనోసైట్లు గ్రహిస్తాయి. మధ్య శ్లేష్మస్తరంలో గల కణాలకు అమీబోసైట్స్ కణాలు ఆక్సిజన్‌ను అందించి CO ను గ్రహిస్తాయి. స్కైఫాలో ఆక్సిజన్ సంగ్రహణం ఒక గ్రాముబరువుకు/ఒక గంటకు/0.16 CC లు ఉంటుంది. స్పంజిక శరీరంలో ఆస్కులం పై సగభాగం కింది ఆధార భాగం కంటే 10 – 50% – గంటకు/గ్రాము బరువు ఎక్కువగా గ్రహిస్తుంది.
ఇ. విసర్జనం : స్పంజికలలో విసర్జన క్రియకు ఉపయోగపడే ప్రత్యేక కణజాలం ఏది లేదు. శరీరంలోని కణాలలో జీవక్రియల ఫలితంగా ముఖ్యంగా అమ్మోనియా ఏర్పడుతుంది. ఈ విసర్జక పదార్థం కణాల నుంచి వ్యాపనం ద్వారా స్పంజికా కుహరంలోకి విడుదలై నీటి ప్రవాహం ద్వారా ఆస్కులం నుంచి బయటికి వెలువడుతుంది. కొంతమంది శాస్త్రజ్ఞుల అభిప్రాయం ప్రకారం జీవక్రియల ద్వారా ఏర్పడిన విసర్జక పదార్థాలను అమీబోసైట్ కణాలు గ్రహించి స్పంజికా కుహరంలో పడి బయటికి ప్రయాణిస్తాయి.
ఎఫ్. నాడీవ్యవస్థ, ప్రవర్తన : స్కైఫాలో జ్ఞాన కణాలు లేదా నాడీ కణాలు లేవు. కాబట్టి ఇవి ఉత్తేజాలను గ్రహించలేవు. అయితే ప్రతీ కణం స్వతంత్రంగా ఇంద్రియ జ్ఞానాన్ని కలిగి ఉండి ఉత్తేజాలకు ప్రతిస్పందిస్తాయి. జీవిలో నాడీ వ్యవస్థ లేదు. కాబట్టి శరీరం చూపే ప్రతి చర్యలలో సమన్వయం కనిపించదు. ఏది ఏమైనా ఈ స్పంజిక కొన్ని రకాల ఉత్తేజాలకు ప్రతిస్పందిస్తుంది. ఉదాహరణకు, స్పంజికను నీటి నుంచి బయటకు తీసినప్పుడు, కలుషితమైన నీటిలో ఉంచినప్పుడు కుల్యాముఖాలు, ఆస్కులం చుట్టూ గల మయోసైట్లు సంకోచించి రంధ్రాలను మూసి వేస్తాయి. స్పంజికలో ఆస్కులం అంచులు ఎక్కువ ఇంద్రియ జ్ఞానాన్ని కలిగి ఉంటాయి. స్పంజిక రసాయన పదార్థాలకు కాంతి, స్పర్శ మొదలయిన చర్యలకు చాలా తక్కువగా ప్రతిచర్యలు చూపెడుతుంది. స్పంజికలో ఆస్కులం వాహకంగా పని చేస్తుంది. ఈ మధ్యనే టూజెట్ 1953, ఎమ్.పవాన్స్ డి. సెనెట్టి 1955 అనే శాస్త్రజ్ఞులు స్పంజికలోని కోలెన్ సైటు కణాలకు నాడీ కణాల విధులుంటాయని కనుగొన్నారు. ఈ కణాలలో కొన్ని న్యూరాన్లుగా పనిచేస్తూ కొయానో సైట్, పినాకోసైట్, మయో సైట్ కణాలను ఒక వల వంటి నిర్మాణం ద్వారా కలిపివేస్తాయి. ఈ కణాలు ఉత్తేజాలను గ్రహించి తదనుగుణంగా ప్రతిస్పందిస్తాయి.
ప్రత్యుత్పత్తి
స్కైఫాలో ప్రత్యుత్పత్తి రెండు విధాలుగా జరుగుతుంది.
(i) అలైంగిక ప్రత్యుత్పత్తి : స్కైఫాలో ఈ రకమైన ప్రత్యుత్పత్తి బహిర్జాత కోరకీభవనం నల్ల జరుగుతుంది. స్పంజిక దేహం పై ఆధార పీఠానికి దగ్గరగా చర్మం బయటికి ఉబికి మొగ్గ ఏర్పడుతుంది. ఈ మొగ్గ పెద్దగా పెరిగిన తరవాత తల్లి నుంచి విడిపోయి లేదా అంటి పెట్టుకొని సహనివేశాన్ని ఏర్పరచవచ్చు.
(ii) లైంగిక ప్రత్యుత్పత్తి : స్కైఫా ద్విలింగాశ్రయ జీవి అయినా స్త్రీ భాగ ప్రమోత్పత్తి జరగడం వల్ల పరఫలదీకరణమే జరుగుతుంది. వీటిలో ప్రత్యేకమైన లైంగిక అవయవాలు లేవు. పురుష బీజ కణాలైన శుక్రకణాలు, స్త్రీ బీజకణాలైన అండాలు మధ్య శ్లేష్మస్తరంలో ఉంటాయి. ఈ బీజ కణాలు అఖండ అమీబో సైట్లు అంటే ఆర్కియో సైట్ల నుంచి అభివృద్ధి చెందుతాయి.
అంతర్జీవ బాహ్యజీవ కేంద్రకం పదార్థం పదార్థం కేంద్రకాంశం మైటోకాండ్రియ
సంయుక్తబీజం
(ఎ) అండజననం : అండమాతృ కణం లేదా స్త్రీ బీజకణం స్పష్టమైన కేంద్రకం గల పెద్ద ఆర్కియో సైట్ నుంచి ఏర్పడుతుంది. ఒక్కొక్కప్పుడు కొయానోసైట్ కణాలు కశాభాన్ని పరిత్యజించి మధ్య శ్లేష్మస్తరంలోకి ప్రయాణించి అండ మాతృకణాలను ఏర్పరుస్తాయి. ఆర్కియోసైట్లు లేదా కొయానోసైట్లలో రెండు సమవిభజనలు జరగడం వల్ల బీజమాతృ కణాలు ఏర్పడతాయి, ఏర్పడిన తరవాత ఇవి మధ్య శ్లేష్మస్తరంలో అమీబోసైట్ కణాలలాగా కదులుతూ పోషక కణాలైన 11 ట్రోఫోసైట్లను ఆహారంగా గ్రహించి పరిమాణాన్ని బాగా పెంచుకొంటాయి. ఈ మాతృకణాలలో పెరుగుదల పూర్తయిన తరవాత ఒక్కొక్క స్త్రీ బీజ మాతృకణం క్షయకరణ విభజనలు లేదా పరిపక్వ విభజనల ద్వారా అండాన్ని ఏర్పరుస్తుంది. ఈ అండాలు కిరణకుల్యల కుడ్యంలో ఉండి శుక్రకణం వల్ల ఫలదీకరణం చెందడానికి అనుకూలంగా ఉంటాయి. ప్రతీ పరిపక్వ అండం పెద్దగా దాదాపు గుండ్రటి కణం లాగా పెద్ద కేంద్రకం, ప్రస్ఫుటమైన కేంద్రకాంశంతో కూడి ఉంటుంది.
(బి) శుక్ర కణ జననం : శుక్ర మాతృకణాలు బాగా వెడల్పయిన ఆర్కియో సైట్ కణాల నుంచి అభివృద్ధి చెందుతాయి. గాటెన్ కళాభ గదులు అన్నీ పురుష బీజకణాలుగా మార్పు చెందుతాయని వివరించాడు. తరవాత శుక్ర మాతృకణకోశం ఏర్పడుతుంది. ఈ నూతృకణాలు శుక్ర నూతృకణం లేదా ఇతర అమీబోసైట్లు విభజన చెందడం వల్ల ఏర్పడతాయి. ఇవి క్షయకరణ విభజన చెంది శుక్రకణాలను ఏర్పరుస్తాయి. పరిపక్వం చెందిన శుక్రకణం గుండ్రంగా తల, తోకను కలిగి ఉంటుంది. తలలో కేంద్రకం ఉంటుంది. తోకకు కదలగలిగే శక్తి ఉంటుంది. కాబట్టి శుక్రకణం నీటిలో ఈదుతూ అండాన్ని చేరుతుంది.
(సి) ఫలదీకరణం : స్పంజికలో అంతర్ ఫలదీకరణం నివేశనం లోనే జరుగుతుంది. శుక్రకణాలు నీటి ప్రవాహం ద్వారా స్పంజిక శరీరంలోకి ప్రవేశిస్తాయి. ఈ స్పంజికలలో జరిగే ఫలదీకరణం అసహజంగా ఉంటుంది. మొదటగా శుక్ర కణం పరిపక్వం చెందిన అండం పక్కన గల కొయనోసైట్ లోకి ప్రవేశిస్తుంది. తరవాత ఇది గుండ్రంగా మారి, తోక రాలిపోయి మిగిలిన శుక్రకణాన్ని ఒక గుళిక కప్పి వేస్తుంది. ఈ శుక్రకణం లాగా కొయనోసైట్ కూడా ‘కాలలను, కశాభాన్ని వదిలించుకొని అమీబాయిడ్ కణంగా మారుతుంది. ఇప్పుడు కొయానోసైట్ కణాన్ని వాహక కణం అంటారు. అండం ఉపరితలం అంతర్వలనం చెందగా ఏర్పడిన స్తూపాకార గుంతలోకి వాహక కణం ప్రయాణించగా శుక్రకణాన్ని కలిగి ఉన్న గుళిక అండంలోకి ప్రావాసం చెందుతుంది. గాట్బె ఇంకా కొందరి ప్రకారం వాహక కణం అండంతో కలిసిపోతుంది. డోబాస్కా, టూజెట్ ప్రకారం శుక్రకణం అండంతో కలిసిన తరవాత వాహక కణం మరణిస్తుంది. శుక్రకణం తల’ అండంతో కలిసి ఫలదీకరణం చెందగా సంయుక్త జీజం ఏర్పడుతుంది.
(డి) అభివృద్ధి
(1) తోలి పిండాభివృద్ది కాలం : సంయుక్త బీజం అభివృద్ధి తల్లి స్పంజిక యొక్క మధ్య శ్లేష్మస్తరంలో మొదట జరుగుతుంది. పిండంలో సమ, పూర్ణ భంజిత విదళనాలు జరుగుతాయి. పిండంలో మొదటి మూడు నిలువు విభజనలు జరిగి ఎనిమిది బ్లాస్టోమియర్లు ఏర్పడతాయి. నాలుగో సమతల విభజన వల్ల రెండు వరసలలో మొత్తం 16 సంయుక్త బీజ ఖండితాలు ఏర్పడతాయి. ఇందులో తల్లి స్పంజిక కొయానోడర్మ్ కణాల తరవాత గల పిండంలోని ఎనిమిది కణాలను స్థూల ఖండాలు అంటారు. ఇవి పిల్ల స్పంజికలో పినాకోడల్మ్ ను ఏర్పరుస్తాయి. మిగిలిన రెండవ వరసలోని ఎనిమిది కణాలను సూక్ష్మ ఖండాలు అని అంటారు. ఇవి కొయానోడర్న్ ను ఏర్పరుస్తాయి. వీటిలో స్థూల ఖండాలు కొంత కాలం విభజన చెందవు. కానీ గుండ్రంగా మారతాయి. మిగిలిన సూక్ష్మ ఖండాలు త్వర త్వరగా సమ విభజన ద్వారా అనేక కణాలను ఏర్పరుస్తాయి. ఈ కణాలు సంయుక్త బీజకుహరిక వైపు కశాభాన్ని సంతరించుకొంటాయి. ఈ దశలో పిండాన్ని పిండాభివృద్ధి ద్వితీయ దశ అంటారు. ఇందులో రెండు వరసల మధ్య సంయుక్త బీజకుహరిక ఉంటుంది. ఈ బ్లాస్టులాను డొబొస్కా, టుజెట్ అనే వారు స్టోమోబ్లాస్టులా అని పేర్కొన్నారు. ఎందుకంటే ఇందులో ఒక వైపు అనేక చిన్న, సాగిన కశాభయుత సూక్ష్మ ఖండాలు, ఇంకొక వైపు ఎనిమిది గుండ్రటి స్థూల ఖండాలు ఉంటాయి. బ్లాస్టోసీల్ స్థూల ఖండాల మధ్యన గల ఒక రంధ్రం ద్వారా బయటికి తెరుచుకొంటుంది. ఈ రంధ్రాన్ని నోరు అంటారు. దీని ద్వారా పిండం సమీపంలో గల ఇతర అమీబో సైట్లను ఆహారంగా గ్రహిస్తుంది. ) డింభక దశ
(ఎ) ఆంఫిబ్లాస్టులా : స్టోమోబ్లాస్టులాలో నోటి ద్వారా విలోమ క్రియ జరిగి లోపలి వైపు గల సూక్ష్మ ఖండాలు బయటికి ప్రవాసం చెందుతాయి. ఈ విధంగా విలోమం వల్ల కశాభాలు పూర్తిగా బయటికి కనిపిస్తాయి. ఈ దశలో డింభకం సగభాగంలో కశాభాలు ఉండటం, మిగిలిన సగంలో లేకపోవడం వల్ల ఈ దశను ఆంఫిబ్లాస్టులా అంటారు. ఈ డింభకం దాదాపుగా అండాకారంలో ఉంటుంది. దీనిలో సూక్ష్మ ఖండాలు పూర్వభాగాన్ని, స్థూల ఖండాలు పరభాగాన్ని ఆక్రమిస్తాయి. ఈ ప్రక్రియలో స్థూల ఖండాలు నోటిని పూర్తిగా మూసి వేస్తాయి. ఈ దశలో డింభకం తల్లి స్పంజిక మధ్యశ్లేష్మస్తరాన్ని విడిచి కుల్యా వ్యవస్థ ద్వారా శరీరం నుంచి వెలుపలికి ప్రయాణిస్తుంది. ఇది నీటిలో స్వేచ్ఛగా కశాభాల సహాయంతో ఈదుతుంది. ఈ దేటప్పుడు కశాభకణాల భాగం పూర్వభాగంలో ఉంటుంది.
(బి) గాస్ట్రులా : నీటిలో ఈదుతూ చివరగా ఆంఫిబ్లాస్టులా ఒక ప్రదేశంలో నిలిచిపోయి తృతీయ పిండ దశాభివర్ధనం చెందుతుంది. ఇందులో సూక్ష్మ ఖండాల కంటే స్థూల ఖండాలు త్వర త్వరగా విభజన చెందడం వల్ల కశాభ కణ సగభాగం అంతర్వలనం చెంది కప్పు లాంటి కశాభరహిత నిర్మాణం ఏర్పడుతుంది. ఈ విధంగా డింభకం అంతర్వలనం చెందిన భాగం వైపు సంయుక్త బీజ రంధ్రంలో ఉన్న రెండు స్తరాలు కలిగిన గ్యాస్ట్రులాగా మారుతుంది.
(iii) రూప విక్రియ – డింభకం తొందరలోనే సంయుక్త బీజ రంధ్రం గల భాగంతో అధః స్థలాన్ని అంటి పెట్టుకొని, పొడవుగా సాగి, స్తూపాకారంగా ఏర్పడి స్వేచ్ఛా దూరాగ్ర భాగం ఆస్కులమ్ లో తెరుచుకొంటుంది. స్తూపాకార నిర్మాణ కుడ్యంలో అనేక సూక్ష్మ రంధ్రాలు ఏర్పడి ఆస్టియా లేదా కుల్యా ముఖాలుగా మారిపోతాయి. బయటి వైపు గల కశాభరహిత, రేణుకాసహిత కణాలు చర్మీయ ఉపకళ లేదా బాహ్య పినాకోడర్మ్ స్క్రరోబ్లాస్టులను, పోరోసైట్లను ఏర్పరుస్తాయి. దీనిలో క్రియాత్మక కొయనోసైట్లు, ఆర్కియో సైట్లు, ఇతర అమీబోసైట్లు ఉంటాయి. మధ్య శ్లేష్మస్తరం రెండు పిండ స్తరాల నుంచి ఏర్పడుతుంది. ఈ విధమైన నిర్మాణం గల పిల్ల స్కైఫాను ఒలింథస్ దశ అంటారు. ఇది దాదాపుగా ఆస్కన్ స్పంజికను పోలి ఉంటుంది. కిరణ కుల్యలు మొదటగా పిల్ల స్పంజిక మధ్య భాగంలో ఏర్పడి నిలువుగా పెరగడం ద్వారా ప్రౌఢ సైకనాయిడ్ దశ ఏర్పడుతుంది. కిరణకుల్యలోకి కశాభకణాలు ప్రవాసం చెందిన
2.స్కైఫాలో స్థానబద్ధ జీవనానికి గల అనుకూలనాలు
1. ఇవి లోతు ఎక్కువగా లేని ప్రదేశాలలో పెరుగుతాయి. ఎందుకంటే అలల కదలికల వల్ల స్పంజిక చుట్టూ ఉన్న నీరు ఎల్లప్పుడూ మారడం వల్ల క్రమం తప్పకుండా ఆహారం, ఆక్సిజన్ ఎక్కువగా లభించడమే కాకుండా ఇంకొక వైపు కలుషితమైన నీరు దూరంగా అలల ద్వారా తరలివెళ్ళడం సాధ్యమవుతుంది.
2. స్పంజికలోని కళాభకణాలు ఎల్లప్పుడూ కశాభాలను కదిలించడం వల్ల అలల ద్వారా వచ్చిన ఆహారం, ఆక్సిజన్ శరీరంలోకి ప్రవేశిస్తుంది.
3. కొయానోసైట్లు మింగలేని స్థూల పరిమాణం గల ఆహార పదార్థాలను కుల్యా ముఖాలు లోపలికి అనుమతించవు.
4. శరీరంలోకి వచ్చిన ఆహారాన్నంతా వినియోగించుకోడానికి ఈ స్పంజికలో కణాంతస్థ జీర్ణక్రియ ఉంటుంది.
5. దాదాపుగా శరీరంలోని అన్ని కణాలు నీటితో సంబంధాన్ని కలిగి ఉంటాయి. కాబట్టి వ్యాపనం ద్వారా శ్వాసక్రియ జరుగుతుంది.
6. స్పంజిక శరీరం కంటకాలతో కూడుకొని గండు రోమాల గుంపులాగా కనిపించడం, శరీరం నుంచి అయిష్టత కలిగించే వాసన రావడం, రుచిగా లేకపోవడం వల్ల పరభక్షులు నిరుత్సాహ పడతాయి.
7. అలైంగిక ప్రత్యుత్పత్తిలో మొగ్గలు వేయడం, అత్యున్నతంగా అభివృద్ధి చెందిన పునరుత్పత్తి సైఫా మనుగడకు తోడ్పడతాయి.
8. జల ఆవాసంలో ఒక ప్రదేశంలో స్పంజికల సముదాయం మితిమీరితే ఆహారం మొదలయిన వాటికి కొరత ఏర్పడుతుంది. కాబట్టి సమూహం ఎక్కువగా పెరగకుండా స్పంజిక జీవిత చరిత్రలో స్వేచ్ఛాగా ఈదే డింభక దశ ఉంటుంది.