1. పరిచయం
ఈ వర్గంలో దాదాపుగా 9000 సజీవ ప్రజాతులు, ఎన్నో శిలాజాలు ఆర్డీవీషియన్ కాలం నుంచి కనిపిస్తాయి. ఇవి ఎక్కువగా సముద్రాలల్లోనూ కొన్ని మంచినీటిలోనూ నివసిస్తాయి. ప్రోటోజువాకు సీలెంటరేటాకు మధ్యన సజీవ సేతువును ప్రోటిరోస్పాంజియా అని, సీలెంటరేటాకు హెల్మింథిస్ కు మధ్య సజీవ సేతువును టినోప్లాన అని అంటారు. సయానియా ఆర్టికా అనే జెల్లి చేప ఘంటాకార నిర్మాణం, 77/ , అడుగుల వ్యాసార్ధం, స్పర్శకాలు 120 అడుగుల పొడవు ఉండి అతి పెద్ద, పొడవు జంతువుగా నిలిచింది. కైరోసాల్మస్, కైనోనెక్సు అనే జెల్లి చేపలు అత్యంత విష స్వభావం కలిగినవి. సీలెంటరేటా జీవులను ‘స్టింగింగ్ ఎనిమల్ క్యూల్స్’ అంటారు.
పీకోసెల్ 1773 లో వీటిలో గల లక్షణాలను బట్టి సీలెంటరేటా జీవులను ప్రవాళ కీటకాలు అన్నాడు. చివరకు లిన్నేయస్, లామార్క్, క్యువియర్ కలిసి వారి వర్గీకరణలో ఈ జంతువులను రేడియేటా సమూహంలో చేర్చారు. కానీ వీటితో పాటు ఇతర జంతువులను కూడా చేర్చారు. అందువల్ల ఇస్కాల్ట్ 1829 లో ఈ సముదాయాన్ని విభజించి జూ ఫైటా, ఎకాలెఫా, ఇకైనోడర్మేటా అనే మూడు భాగాలుగా గుర్తించాడు. ఇతడు ఆకాలెఫె (మెడ్యుసాయిడ్ సీలెంటరేట్లు) గురించి విపులంగా వివరించాడు. జాస్టన్ 1838 లో హైడ్రాయిడా విభాగాన్ని ఏర్పరిచాడు. ల్యుకార్ట్ మొట్ట మొదటగా 1847లో రేడియేటాకు చెందిన సీలెంటరేట్లు, ఇకైనోడర్మేటాలలో ఉన్న వ్యత్యాసాలను గుర్తించి సీలెంటరేటా అనే వర్గాన్ని ఏర్పరిచాడు. ఇందులో స్పంజికలు, టీనోఫోర్లు ఉంటాయి.
1.2 సాధారణ లక్షణాలు
1. ఇవి మెటాజువా సమూహానికి చెందిన బహుకణ జీవులు. వీటిలో కణజాలాలు అవయవ నిర్మాణ స్థాయిని చేరుకొన్నాయి. కానీ అవయవాలుగా రూపొందలేదు. 2. ఇవన్నీ జలచర జీవులు. మంచినీటి హైడ్రాలు తప్ప మిగిలిన అన్ని జీవులు సముద్రాలలో నివసిస్తాయి.
3. ఇవి ఏకాంత లేదా సహనివేశాలుగా, స్థాన బద్ధ లేదా స్వేచ్ఛగా జీవిస్తాయి.
4. ఇవి నిర్ణీత ఆకారంతో వలయ సౌష్ఠవం లేదా ద్విపార్శ్వ సహితంగా ఉంటాయి.
5. వీటిలో రెండు రకాల జీవకాలు కనిపిస్తాయి. ఇవి స్వతంత్ర లేదా స్థానబద్ధ అలైంగిక జీవకం – పాలిప్, స్వేచ్చగా ఈదే లైంగిక జీవకం – మెడ్యుసా.
6. సహనివేశాలలో చిన్న జీవులను జీవకాలు అంటారు. వాటి వాటి విధులను అనుసరించి ఈ జీవకాల రూపాలు మారుతుంటాయి. అందువల్ల ఈ వర్గంలో బహురూపకత కనిపిస్తుంది.
7. శరీర కుడ్యం ద్విస్తరితం, బాహ్యంగా బాహ్య చర్మం, అంతర్గతంగా జఠర చర్మం ఉంటాయి. ఈ రెండు సరాల మధ్యన జిగురు వంటి మధ్య శ్లేష్మసరం ఉంటుంది. కొన్ని జీవుల మధ్య శ్లేష్మస్తరంలో కణాలు, సంయోజక కణజాలాలు ఉంటాయి.
8. లోపల గల జఠర ప్రసరణ కుహరం అప్పుడప్పుడు శాఖలను కలిగి ఉంటుంది. బాహ్యంగా ద్వారా తెరుచుకొంటుంది. ఇది నోటి
9. ఈ జీవులలో పాయువు లేదు. నోటి రంధ్రం ద్వారానే అంతరహణం, మల విసర్జనం జరుగుతాయి. కాబట్టి ఈ రంధ్రాన్ని గ్రాహక విసర్జక రంధ్రం అంటారు.
10. నోటిని ఆవరించి చిన్న, సన్నని స్పర్శకాలు ఉంటాయి. ఇవి ఆహార సేకరణకు, అంతగ్రహణానికి, గమనానికి, రక్షణకు ఉపయోగపడతాయి.
11. శరీరంలోని స్తరాలలో ప్రత్యేకమైన దంశకణాలు ఉంటాయి. ఇవి స్పర్శకాలలో ఎక్కువగా ఉంటాయి. ఇవి ఎన్నో రకాలుగా ఉంటాయి. ఇవి ఇతర జీవులను చంపడానికి, రక్షణకు ఉపయోగపడతాయి.
12. ఇవి ఏసీలోమేట్ జీవులు.
13. నాడీ వల సూత్ర యుగ్మన సహిత లేదా సూత్ర యుగ్మన రహితంగా విసరణ చెంది ఉంటుంది.
14. జ్ఞానాంగాలు సాధారణంగా క్లిష్టంగా ఉంటాయి. కొన్నింటిలో నేత్ర బిందువులు, సంతులన కోశాలు ఉంటాయి.
15. కండర వ్యవస్థ బాహ్య చర్మం, జఠర చర్మంలో గల ఉపకళా కండర కణాలతో ఏర్పడుతుంది. కొన్నింటి మధ్య శ్లేష్మ స్తరంలో స్వతంత్ర పోగులు కనిపిస్తాయి.
16. కణాంతస్థ, కణబాహ్య జీర్ణక్రియ జరుగుతుంది.
17. ప్రత్యేకమైన శ్వాస, ప్రసరణ, విసర్జక వ్యవస్థలు లేవు.
18. అలైంగిక ప్రత్యుత్పత్తి మొగ్గలు తొడగడం లేదా విచ్ఛిత్తి ద్వారా జరుగుతుంది. లైంగిక ప్రత్యుత్పత్తి శుక్రకణాలు, అండం ద్వారా జరుగుతుంది. ద్విలింగ లేదా ఏకలింగ జీవులు.
19. అభివృద్ధిలో ప్లానులా డింభకం ఉంటుంది.
20. జీవిత చరిత్రలో సాధారణంగా ఏకాంతర తరాలు కనిపిస్తాయి. ఇందులో లైంగిక స్వేచ్ఛా | మెడ్యుసా జీవి, స్థాన బద్ద, సహనివేశ అలైంగిక పాలిప్ తరాలు ఒక దాని తరవాత ఇంకొకటి ఏకాంతరంగా సంభవిస్తాయి.
1.3 వర్గీకరణ
ఈ వర్గాన్ని హైమన్ మూడు విభాగాలుగా విభజించారు. అవి : హైడ్రోజువా, స్కైఫోజువా, ఆంతోజువా.
విభాగం : 1 కాల్కేరియా
1. మంచి నీటిలో, సముద్ర జలాల్లో నివసించే సహనివేశాలు లేదా ఏకాంత జీవులు ఉంటాయి. 2. వలయ సౌష్ఠవం ఉంటుంది.
3. శరీర కుడ్యం బాహ్య, అంతస్య చాలలో ఏర్పడుతుంది. ఈ రెండు పొరల మధ్య కణరహితమైన మధ్య శ్లేష్మసరం ఉంటుంది.
4. జఠర కుహరం విశాలంగా ఉంటుంది. ఇందులో ఆద్య ముఖం విభాజకం లేదా దంశకణాలను కలిగిన జఠరపోగు లోపించాయి.
శరీరం పై దళసరి కవచం పెరిసార్క్ అనేది ఏర్పడుతుంది. దీనివల్ల సహవేశానికి రక్షణ కలుగుతుంది. కొన్ని జీవులలో ఈ కవచం చాలా దృఢంగా ఉంటుంది. దానిని ప్రవాళం అంటారు.
ఈ జీవులు బహురూపకతను ప్రదర్శిస్తాయి. ఇందులో ముఖ్యంగా రెండు రకాల జీవకాలు ఉంటాయి. అవి : పాలిప్, మోడ్యుసాలు.
మెడ్యుసాలో కండర సహిత పటిస్తరం ఉంటుంది.
ఈ జీవులు ఏకాంతర తరాలను ప్రదర్శిస్తాయి. ప్రత్యుత్పత్తి కణాలు బహిస్యచ కణాల నుంచి ఏర్పడతాయి. బాహ్య ఫలదీకరణం జరుగుతుంది. జరుగుతుంది.
పూర్ణ భంజిత విదళనం
జీవిత చరిత్రలో ప్లాన్యులా డింభకం ఉంటుంది. ఇందులో గల 2700 జాతులను ఐమ క్రమాలలో చేర్చారు. అవి : హైడ్రాయిడా, మిల్లిపోరినా, స్టైలా స్టెరినా, ట్రాకిలినా, సైఫనోపొరా. ఇందులో హోమోసీలా, హెటిరోసీలా క్రమాలున్నాయి.
ఉదా: హైడ్రా, బోగన్ విలియా, పిన్నేరియా, స్టెలాస్టర్, క్యనిన, బ్యుబులేరియా, క్లావా, మిల్లిపొరా, డైపిస్, ఫై సేలియా, వెలెల్లా, పార్పిటా, హాలి స్టెమ్మా.
విభాగం : 2 స్కైఫోజువా
1. ఇవి మెడుసా రూపంలో గల సముద్ర జీవులు.
2. మెడ్యుసాలు పెద్దగా, ఛత్ర లేదా ఘంటాకారంలో వృంత సహిత లేదా వృంతరహితంగా ఉంటాయి.
3. జఠర ప్రసరణ కుహరంలో జఠర తంతువులు, బీజ గ్రంథులు ఉంటాయి. ఈ కుహరం నాలుగు మధ్య వ్యాసార్ధ విభాజకాలతో విభక్తమవుతుంది. ఇవి సాధారణంగా చతుర్భాగ వలయ సౌష్టవంతో ఉంటాయి.
4. ఛత్ర నిర్మాణంలో జాంతవ పదార్థం ఎక్కువగా ఉంటుంది.
5. వీటిలో నిజమైన పటిస్తరం లేదు. దీనితో పోలి ఉన్న ఉపాంతస్తరం వేలేరియం కొన్నింటిలో ఉప ఛత్రతలాన్ని అంటిపెట్టుకొని ఉంటుంది.
6. జీవి ఉపాంతం నొక్కులతో లా పెట్లుగా ఏర్పడి ఉంటుంది.
7. ఉపఛత్రతలం మధ్య భాగాన గైవేయకం ఉంటుంది.
8. బీజకోశాలు అంతస్యచం నుంచి అభివృద్ధి చెంది బీజకణాలను జీర్ణాశయంలోకి వదిలివేస్తాయి. ఇవి ఏకలింగ జీవులు.
9. ఇందులో 200 జాతులుంటాయి.
ఇందులో స్టారోమెడ్యుసే, క్యూబోమెడ్యసే, కోరోనేటి, సీమోస్టోమి, రైజోస్టోమి అనే క్రమాలు ఉంటాయి.
ఉదా: ల్యుసర్నేరియా, కారిజ్ఞయా, టమోయ, పెరికోల్ప, పెరిపిల్ల, ఆరిలియా, రైజోస్టోమా, కాసియోపియా.
ఎ. ఆరిలియ
విభాగం : 3 ఆస్ట్రోజువా
బి. రైజోస్టామ
1. ఇవి పాలిప్ రూపంలో ఉంటాయి. ఇవి ఏకాంత లేదా
సహనివేశ సముద్ర జీవులు.
2. వీటిలో షడ్విభాగ, అష్టవిభాగ, బహువిభాగ, ద్వివ్యాసార్ధ లేదా వ్యాసార్ధ ద్విపార్వ సౌష్టవాలను చూడవచ్చు.
3. ముఖ పూర్వభాగం వెడల్పుగా మారి ముఖ చక్రాభంగా ఏర్పడుతుంది. దీని మీద అనేక స్పర్శకాలుంటాయి. ఈ స్పర్శకాల మధ్యలో నోరు ఉంటుంది.
4. మధ్య శ్లేష్మస్తరం కణజాలంతో నిండి ఉంటుంది.
5. ఆద్య ముఖం ఒకటి లేదా కొన్ని సైఫనోగ్లెలు అనే గాడులతో ఉంటుంది.
6. జఠర ప్రసరణ కుహరం అనేక విభాజకాలచే విభక్తమై ఉంటుంది. లోపల స్వేచ్ఛగా ఉన్న విభాజక భాగాలు ఆంత్రయోజక తంతువులతో ఉంటాయి.
7. బహిస్త్వచం బాహ్య కవచాన్ని స్రవిస్తుంది. ఈ కవచం CaCo, లేదా కొమ్ము పదార్థంతో నిర్మితమై ఉంటుంది.
8. ఆంత్రయోజకం లోపలి స్వేచ్చా అంచులలో దంశకణాలు ఉంటాయి.
9. బీజకోశాలు అంతస్యచం నుంచి పుట్టి ఆంత్రయోజనిలో అభివృద్ధి చెందుతాయి. బీజకణాలు జఠర ప్రసరణ కుహరంలోకి విడుదలవుతాయి.
10. బాహ్య ఫలదీకరణ జరుగుతుంది. జీవిత చరిత్రలో ప్లాన్యులా డింభకం ఉంటుంది.
11. ఇందులో సుమారు 6100 జాతులుంటాయి.
ఉపవిభాగం :1 ఆల్సియోనేరియా
1. ఇవి సహనివేశ జీవులు. కొన్ని పాలిలో ద్విరూపకత కనిపిస్తుంది.
2. పాలిప్ పొడవుగా స్తూపాకారంలో ఉండి ముఖతలం బల్లపరుపుగా గల ఒక బిళ్ళను ఏర్పరుస్తుంది. దీని మధ్యన నోరు ఉంటుంది.
3. దీనిలో బోలుగా ఉండే ఎనిమిది స్పర్శకాలు ఉంటాయి.
4. పరిపూర్ణంగా ఎదిగిన ఎనిమిది ఆంత్రయోజకాలు కనిపిస్తాయి.
5. ఉదర భాగంలో ఒకే ఒక సైఫనోగ్లైఫ్ కనిపిస్తుంది.
6. మధ్య శ్లేష్మస్తరం CaCo, లేదా కొమ్ము సంబంధమైన అంతర్ అస్థిపంజరాన్నిస్తుంది. ఇందులో స్టాలోనిఫెరా, టెలెస్టేసియా, ఆల్సియోనేసియా, సీనోతికాలియా, గార్గోనేసియా, పెన్నాట్యులేసియా క్రమాలు ఉంటాయి.
ఉదా: ట్యూబిఫోర, క్లావులేరియా, టెలెస్టో, ఆల్సియోనియం, హీలియోఫొర, గార్గోనియా, పెన్నాట్యులా, రెనిల్లా, టిరోయిడిస్.
ఉపవిభాగం : 2 జోయనేరియా
1. ఇవి సహనివేశ లేదా ఏకాంత సముద్ర జీవులు.
2. స్పర్శకాలు బోలుగా శంకు ఆకారంలో 5 – 6 వందల వరకుంటాయి.
3. ఆంత్ర యోజకాలు 5 లేదా 6 వందల సంఖ్యలో సంపూర్ణంగా లేదా అసంపూర్ణంగా ఉంటాయి.
4. సాధారణంగా రెండు సైఫనోగైప్స్ ఉంటాయి.
5. బాహ్య చర్మం నుంచి ఏర్పడిన అంతర్ అస్థిపంజరం ఉండవచ్చు. 6. సాధారణంగా పాలిక్లు ఏకరూపకాలు.
ఇందులో ఎక్జినియేరియా, మాడిపోరేరియా, జోయలీడియా, ఏన్దిపతేరియా, పెరియర్రియా క్రమాలు ఉంటాయి.
ఉదా: ఏన, మెట్రిడియం, ఎడామ్సియ, ఫర్జియ, మియాన్నినా, మాడ్రి పొర, జోయాంథస్, ఆన్దిపతిస్, సెరియాన్తస్.
4. ప్రవాళావరోధాలు ఏర్పడే విధాన సిద్ధాంతాలు :
జంతువుల వల్ల ప్రవాళాలు ఏర్పడతాయి అనే విషయం 1927లో పెసోనిల్ (Peysonnil) అనే శాస్త్రజ్ఞుడి ప్రవాళాభివృద్ధి వర్ణన వల్ల నిర్ధారితమైంది. ప్రస్తుతం ప్రవాళాలను నిర్మించే జంతువులు సముద్రంలో 50 మీ. కంటే ఎక్కువ. లోతులో పెరగవు. పూర్వకాలపు ప్రవాళ పాలిట్లు కూడా వేలాంచల (Littoral) జీవులేనని భూవిజ్ఞాన శాస్త్ర నిదర్శనాల వల్ల తెలుస్తోంది. అందువల్ల నిలువుగా అతి మందమున్న ప్రవాళాలు ఏవిధంగా ఏర్పడ్డాయనే ప్రశ్న ఉదయిస్తుంది. ప్రాచీన కాలంలో ఎలాంటి ప్రవాళ జీవులుండేవి? వాటి నుంచి ప్రవాళావరోధాలు ఏవిధంగా ఉద్భవించాయి? అని అనేక సందేహాలు కలుగుతాయి. పై విషయాలకు అనేక సిద్ధాంతాలను ప్రతిపాదించడం జరిగింది. వాటిలో ముఖ్యమైనవి కింద వివరించడ మైంది.
(1) స్టచ్ బరీ వాల్కానిక్ క్రాటర్ సిద్ధాంతం (i) డార్విన్ – డానా సబ్సిడెన్స్ సిద్ధాంతం (i) సెంపర్ – ముర్రే సిద్ధాంతం (iv) సబ్ మర్జ్డ్ బాంక్ సిద్ధాంతం
(v) డాలి గ్లేసియల్)
స్టచ్ బరీ వొల్కానిక్ క్రాటర్ సిద్ధాంతం : పసిఫిక్ మహా సముద్రంలోని అటార్లు నశించిన అగ్ని పర్వత గర్తలని స్టచ్ బరీ (1832) భావించాడు. అగ్ని పర్వత గర్త లాగున్ గానూ, దాని పైకి ఉబికిన అంచు ప్రవాళ దీవులు నివసించడానికి అనువైన ప్రదేశంగా ఏర్పడిందని ఆయన అభిప్రాయం. కానీ అటాల్ అతి వైవిధ్య ఆకారాలు, పరిమితమైన లోతు గల లాగూన్లు, ఒకే ఎత్తు గల అనేక క్రౌటర్లు ఒక ద్వీపకల్పంలో ఉండటం వల్ల ఈ సిద్ధాంతం అనంగీకారమైంది.
డార్విన్ – దానా సిద్ధాంతం : డార్విన్ 1831లో దీన్ని దాదాపు పూర్వపు ద్వీపాకారాన్ని పోలి ఉంటుందని భావించాడు. అంతే కాకుండా తెలిసిన ప్రవాళావరోధాలు భూమి కుంగిన ప్రాంతాలలోనే ఏర్పడి ఉంటాయని తరవాత ద్వీపం నెమ్మదిగా కుంగడం వల్ల అదే వేగంతో ప్రవాళాలు పై వైపుగా పెరగడం వల్ల సముద్ర జల ఉపరితల స్థాయిలోనే ఉంటూ వచ్చాయని ఆయన అభిప్రాయ పడ్డాడు. ద్వీపం వైపు కంటే సముద్ర తీరం వైపు ఆహారం సమృద్ధిగా లభించడం వల్ల ప్రవాళాల త్వరగా పెరిగి ఫ్రింజింగ్ రీఫ్ మార్పు చెందుతుంది. ద్వీపం కుంగుతూ క్రమక్రమంగా చిన్నగా మారి, చివరికి పూర్తిగా మునిగి అదృశ్యం కావడం వల్ల ఎదుగుతూ ఉన్న బారియర్ రీఫ్ లాగూన్ చుట్టూ గుండ్రటి అటాల్ గా మార్పు చెంది ఉంటుంది. ఈ సిద్ధాంతాన్ని జె.డి. డానా, డబ్యు.ఎమ్, డేవిస్లు బలపరిచారు. ప్రస్తుతం ఈ సిద్ధాంతాన్ని లు ప్రతిపాదించాడు. ప్రతీ అటాల్ చాలా మంది అంగీకరించారు.
(iii) సెంపర్ – ముర్రే సొల్యూషన్ సిద్ధాంతం : బ్రిటిషు నౌక ఛాలెంజర్ లో మూడు సంవత్సరాలు (1873 – 76) గడిపి, సముద్ర జీవుల స్థితుల పై విస్తృత కాల్కేరియస్ అస్థి నిర్మాణాలు ఇతర అవక్షేపాల వల్ల ఎత్తైన ప్రదేశాలు ఏర్పడతాయని, అవసరమయిన ఎత్తుకు చేరుకొన్న తరవాత వాటిపై ప్రవాళ జీవులు స్థిరపడి నీటి ఉపరితలం వరకు పెరుగుతాయనే అభిప్రాయాన్ని ముర్రే వ్యక్తపరిచాడు. అంచుల వెంబడి ప్రవాళాభివృద్ధి ఎక్కువగా జరిగినట్లయితే బారియర్ రీఫ్ ఏర్పడుతుందని, ప్రవాళ మధ్య భాగం ద్రవీభవనం చెందడం వల్ల అటాల్ ఏర్పడుతుందని ఆయన భావన. కానీ ఈ సిద్ధాంతాన్ని ప్రస్తుతం అంగీకరించలేదు.
(iv) సబ్ మల్టీడ్ బాంక్ సిద్ధాంతం : ఈ సిద్ధాంతం ప్రకారం అంతకు పూర్వం ఏర్పడిన చదునైన ప్రదేశం పై కుంగే కాలంలో గాని లేదా పూర్తిగా కుంగిన తర్వాత గాని ప్రవాళాభివృద్ధి జరుగుతుంది. ప్రవాళ సముద్రాలలో మునిగి ఉన్న గట్టు, లోయలు, శిఖరాలు సముచితమైన లోతులతో ఉండటం వల్ల ఈ సిద్ధాంతం చాలా మంది ఆమోదం పొందింది.
(v) డాలిగ్లీషియల్ కంట్రోల్ సిద్ధాంతం : వివిధ అటాలు సన్నిహిత పోలికలు కలిగి ఉండటం వల్ల 100 మీ. కంటే తక్కువ లోతులో పీఠ భూములు ఏర్పడిన విదానాన్ని గురించి రెగినార్డ్ డాలి ఈ సిద్ధాంతాన్ని ప్రతిపాదించాడు. చివరి హిమానీనదయుగం (Glacial Period) లో ధ్రువాల మంచు కప్పులు 1.6 కి.మీ.ల మందంలో ఏర్పడ్డాయి. అందువల్ల సముద్ర నీటి మట్టం ఉష్ణ మండలాలలో ప్రస్తుత నీటి మట్టం కంటే దాదాపు 50 మీ. వరకు తగ్గింది. ఈ కారణంగా అంతర్షి మానినదయుగంలో (Interglacial Period) అలల చర్యల వల్ల ఏర్పడిన అనేక చదునైన వేదికలు (Stuchburys Volcanic crater Theory) బయటపడ్డాయి. ప్రవాళాభివృద్ధి పూర్వం అల్ప ఉష్ణోగ్రతల వల్ల జరిగి ఉండదు. కానీ తరవాత అంతర్షి మానినదయుగంలో మంచు కరగడం వల్ల సముద్ర నీటి మట్టం పెరిగి సముద్ర వేదికలు క్రమంగా కప్పుకు పోయాయి. ఉష్ణోగ్రత ప్రవాళాభివృద్ధికి అనుగుణంగా 70° కు హెచ్చు కావడం వల్ల ఆ వేదికలపై ప్రవాళాలు పెరిగి ప్రస్తుత బారియర్ రీలను, అటాలను క్రమంగా ఏర్పరిచాయి.
ప్రవాళాభివృద్ధి నిర్మాణాలు ఏదో ఒక విధానం ద్వారా గాక అనేక ప్రత్యేక విధానాల ద్వారా ఏర్పడి ఉండి ఉండవచ్చునని భావించిన అవసరమ. పసిఫిక్ మహాసముద్రంలో అనేక ప్రాంతాలలో భూమి కుంగిన విషయం భూమి కుంగి ప్రవాళావరోధం నిర్మాణానికి దోహదమైనదనే డార్విన్ సిద్ధాంతాన్ని బలపరుస్తుంది. అలాగే మిగతా ప్రాంతాలలో వేరే విధంగా ప్రవాళావరోధాలు ఏర్పడి ఉండవచ్చు. ప్రవాళావరోధాలేర్పడటానికి అంతకు పూర్వం వాటికి అనువైన వేదికలు ఏర్పడి ఉండాలనే ప్రాతిపదిక పైనే అన్ని సిద్ధాంతాలు ప్రతిపాదించడం జరిగింది. కానీ అట్లాంటి వేదికలు అనేక భూగర్భ ప్రక్రియల వల్ల అనేక రకాలుగా ఏర్పడి ఉండటం వల్ల ప్రవాళాభివృద్ధి నిర్మాణ విధానాలను ఒక సిద్ధాంతం పూర్తిగా వివరించలేదు.